دیابت و سلول های بنیادی

 

توجه به شیوع بالای دیابت در این سال‌ها، خیلی از افراد خود و یا اطرافیانشان به‌نوعی درگیر این بیماری مزمن بوده و در پی راهکاری برای بهبودی هرچه سریع‌تر هستند. قبل از اینکه به روش‌های درمان دیابت نوع 1 اشاره کنیم بهتر است این بیماری  را بهتر بشناسیم.اطلاعات خود را راجع به این بیماری بالا ببریم.

دیابت نوع یک ،  بیماری خودایمنی است که در آن سلول‌های سیستم ایمنی بدن به‌تدریج سلول‌های تولیدکننده انسولین در پانکراس را از بین میبرند در نتیجه پانکراس قادر نخواهد بود که برای کنترل قند خون انسولین کافی به جریان خون آزاد کند.موقعی که انسولین به مقدار کافی در بدن موجود نباشد قند خون روزبه‌روز افزایش یافته و عوارض بسیار متفاوتی برای بیمار به دنبال خواهد داشت. ازاین‌رو در با روش‌های درمانی سعی می‌شود که سطح انسولین به قسمت نرمال برسد و گلوکز نیز برای متابولیسم وارد سلول‌ها شود. همچنین بهترین راه برای تشخیص دیابت، انجام آزمایش قند خون میباشد.که خوشبختانه امروزه به راحتی در دسترس همه است

 

آیا دیابت نوع یک درمان قطعی دارد؟

 

بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ به‌منظور تنظیم قند خون و پیشگیری از پیامدهای مخاطره‌آمیز نوسانات گلوکز، نیاز به دریافت دوزهای مشخصی از انسولین دارند. داروهای تزریقی انسولین اولین و مهم‌ترین داروهایی هستند که امروزه برای کنترل قند خون بیماران دیابتی نوع ۱ مورد استفاده قرار می‌گیرند. این روش دارویی حدود یک قرن است که به‌عنوان روش استاندارد برای تنظیم نوسانات قند خون در افراد دیابتی به کار می‌رود.این روش تقریبا در اکثر افراد جواب داده و بیماران دیابتی می توانند قند خون خود را با انسولین کنترل کنند.آنچه در مصرف انسولین اهمیت دارد دوز و زمان دریافت انسولین است که بتواند به‌درستی به جذب گلوکز خون در بافت‌ها کمک کند. گلوکز خون یا همان قند خون از اساسی‌ترین سوخت‌های بدن به‌ویژه برای مغز است. بنابراین وجود مقادیر بسیار کم گلوکز در خون را به دنبال خواهد داشت.به شما توصیه میشود که مقدار وزمان انسولین را فراموش نکنید.

برای پیشگیری از چنین تجربه‌های ناخوشایندی هر فرد مبتلا به دیابت نوع یک باید مقدار مشخص از داروی انسولین را در زمان‌های معین دریافت نماید. از آنجا که دیابت نوع ۱ یک بیماری خودایمنی است درمان قطعی برای آن وجود ندارد اما با مصرف صحیح داروهای تجویز شده همراه با کنترل برنامه غذایی و سبک زندگی مناسب و مخصوصا ورزش منظم ،می‌توان به شرایط نرمال و طبیعی دست پیدا کرد.

 

علائم بیماری دیابت

 

دیابت نوع ۱ زمانی بوجود می آید که بدن فرد قادر نیست هورمون انسولین تولید کند ازاین‌رو گلوکز خون توانایی ورود به سلول‌های بدن را ندارد. این بیماران برای بهبود علائم خود بایستی داروهای انسولینی دریافت کنند. اما در دیابت نوع دو به‌اندازه کافی انسولین در خون وجود دارد اما سلول‌های بدن به انسولین تولید شده پاسخی نمی‌دهند و در واقع گیرنده‌های انسولینی بر روی سلول‌ها دچار نقص است.در واقع مهمترین تفاوت بین دیابت نوع یک و نوع دو میباشدعلائمی که در دیابت نوع ۱  و ۲ ظاهر می‌شوند و  به دلیل بالا رفتن قند خون است و معمولاً علائم یکسان و مشترکی هستند را این طور میتوان نام برد.از جمله تکرر ادرار، گرسنگی و تشنگی مفرط، خستگی، تاری دید، بهبودی دیرهنگام زخم‌ها مشاهده می‌شود. دیر تشخیص دادن و درمان دیرهنگام دیابت منجر به آسیب‌های جدی ازجمله بیماری‌های قلبی و عروقی، پارگی شبکیه و خون‌ریزی چشم، آسیب به کلیه‌ها و دستگاه ادراری و آسیب به دستگاه گوارش می‌شود

 

انواع مختلف انسولین

 

انسولین‌های مختلفی در برندها و کیفیت‌های مختلفی در داروخانه‌ها موجود هستند. اولین تفاوت موجود در  انسولین‌ها مربوط به‌سرعت تأثیرگذاری و میزان ماندگاری آن‌ها در بدن است. برخی از ترکیبات انسولین به مدت بیشتری در خون ماندگار هستند و اثر خود را به‌تدریج و در بازه زمانی نسبتاً طولانی روی بدن اعمال  می‌کنند اما برخی دیگر اثرشان بسیار سریع است و بلافاصله بر قند خون اثر گذاشته و سریع نیز از جریان خون حذف می‌شود. داروهای انسولینی بر اساس زمان اثرگذاری و ماندگاری آن‌ها در خون در چهار گروه تقسیم‌بندی می‌شوند.

انسولین‌های سریع‌الاثر

انسولین‌های کوتاه اثر

انسولین‌های متوسط الاثر

انسولین‌های طولانی اثر